Inhoudsopgave
De Cocker Spaniël is een aanhankelijke, vrolijke en sportieve hond. Hij vindt het fijn om veel bij zijn eigenaar in de buurt te zijn en om samen te spelen, maar hij vindt het ook heerlijk om alleen op avontuur te gaan. Dat komt door zijn verleden.
Hij werd namelijk veel ingezet als hulpje tijdens het jagen. Dit ras staat bekend om zijn mooie vacht en zijn lange oren die tot ver beneden zijn snuit hangen. Meer weten over de Cocker Spaniël? Je leest er hier alles over.
👋 Voordat je verder leest…
Hieronder kan je je inschrijven voor onze Cocker Spaniël nieuwsbrief. Daarin delen we de handigste tips, interessante artikelen en soms ook kortingsacties.
We zouden het heel erg leuk vinden als je je inschrijft. Als bedankje sturen we je direct een PDF met 52 geniale tips voor jouw Cocker Spaniël!
De naam van het ras
Laten we beginnen met de naam van het ras. Officieel is het namelijk niet de Cocker Spaniël, maar de volledige naam is de Engelse Cocker Spaniël. Dit hondenras komt waarschijnlijk uit Engeland. Hij werd hier in ieder geval veel gebruikt, vandaar het woord ‘Engelse’ in de rasnaam. Cocker slaat op de Woodcock, oftewel de Houtsnip.
Dit is een vogel waar veel op werd gejaagd rond het jaar 1800. De Woodcock is maar slecht te zien op de bosbodem dankzij zijn goede camouflage. Gelukkig voor de Cocker Spaniël heeft hij een goede neus, waardoor hij ze toch op kon sporen. De naam Spaniël komt waarschijnlijk uit de Spaanse taal. De betekenis hiervan zou dan namelijk zijn ‘hond van Spaanse afkomst’. Ook in het Latijn betekent de naam ‘Spaanse hond’.
De geschiedenis
Als je meer wil weten over de Cocker Spaniël, dan is het belangrijk dat je ook wat van de geschiedenis van het ras weet. Dit helpt je namelijk om het ras en zijn karaktereigenschappen beter te begrijpen. De Engelse Cocker Spaniël is al een heel oud ras. De eerste keer dat er over werd geschreven was in het jaar 950.
Dit is niet alleen terug te vinden in de Engelse literatuur, maar ook in de Franse. Heel wat jaren later, namelijk in 1570, werden de kleuren van de hond door de lijfarts van Koningin Elisabeth van Engeland beschreven als wit met rood en wit met zwart. De Cocker Spaniëls met slechts één kleur zoals zwart of rood kwamen toen nog niet heel vaak voor.
Zoals de naam al doet vermoeden, is de Cocker Spaniël naar alle waarschijnlijkheid van origine niet Engels, maar Spaans. Hoe de Cocker Spaniël uiteindelijk in Engeland terecht is gekomen, is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk zijn de honden meer dan 2000 jaar geleden vanuit Spanje naar het Verenigd Koninkrijk gekomen. De Romeinse soldaten onder leiding van Julius Caesar namen toen de Cocker Spaniëls mee naar Groot-Brittannië.
Een populaire hond
Het is dus niet helemaal duidelijk waar de Cocker Spaniël precies vandaan komt, maar het is in ieder geval wel zeker dat het altijd een hele populaire hond is geweest. In de 14e eeuw werden de Spaniël honden namelijk al benoemd door de Britse schrijver Geoffrey Chaucer. Tweehonderd jaar daarna werden deze honden ook benoemd door de bekende William Shakespeare.
Jachthond
De Cocker Spaniël werd vooral gebruikt als jachthond. Dit gebeurde op twee verschillende manieren. Ten eerste ging de hond dan voor het wild zitten of liggen. De jagers konden dan namelijk een net gooien over de vogels die zij wilden vangen. Dit was het begin van de staande jachthond.
Een andere manier waarop de Cocker Spaniël in werd gezet als jachthond was om het wild op te stoten. Ze moesten dus de wilde dieren opdrijven zodat ze bejaagd zouden worden door de valken. Later werden de valken vervangen door geweren. De Cocker Spaniël werd al gebruikt met de valkenjacht ten tijde van Koning Hendrik de Achtste in Engeland.
De Cocker Spaniël jaagt vooral door in cirkels of in lijnen voor de jager uit te lopen. Hij probeert dan om de sporen van de prooien op te sporen. Hij doet hier alles voor en deinst dan ook zeker niet terug voor een struikgewas dat ondoordringbaar lijkt. In de bosjes verjagen ze dan de vogels waardoor de jager ze weer uit de lucht kan schieten.
Vandaag de dag wordt de Cocker Spaniël nog altijd ingezet als jachthond, vooral in Schotland en in Engeland. Daarnaast wordt het ras natuurlijk ook veel gebruikt als gezinshond, maar ook als hulphond bij de douane en politie. Hij heeft namelijk nog altijd een uitstekende neus die erg hulpzaam is.
Let op: Alles wat je wilt weten over jouw Cocker Spaniël wordt ook uitgebreid behandeld in Cocker Spaniël Handboek. Je kan het handboek bekijken via deze link.
Verschillende kruisingen
Er is veel gebeurd met de Cocker Spaniël in Engeland sinds de zeventiende eeuw. Het ging niet per se om het uiterlijk van de hond, maar vooral om het gebruik. Daarom werden er ook verschillende spanielrassen met elkaar gekruist. Uiteindelijk werden de verschillen tussen deze rassen veel groter en vandaag de dag zijn er dan ook meerdere Spaniël rassen.
Zo heb je bijvoorbeeld de Clumber Spaniël, de Field Spaniël, de Amerikaanse Cocker Spaniël, de Welsh en de Engelse Springer Spaniël, de Sussex Spaniël, de Ierse Water Spaniël en uiteraard de Engelse Cocker Spaniël. In de 19e eeuw was er maar een heel klein verschil tussen de Cocker Spaniël en de Field Spaniël. Het enige verschil tussen deze twee rassen was namelijk het gewicht. Boven de 25 Engelse pond was het een Field Spaniël en onder de 25 pond was het een Cocker Spaniël.
Wetenschapper John Caius verdeelde de Spaniëls in water- en landspaniëls. De Springer Spaniël was bijvoorbeeld een landspaniël. Zijn taak was om op de vogels en op de konijnen te jagen. Ook moesten ze deze ophalen wanneer ze neer waren geschoten. Uit de Springer Spaniël zijn meerdere hondenrassen ontstaan, waaronder de Cocker Spaniël.
Een officieel ras
In het jaar 1893 werd de Cocker Spaniël als ras erkend door de Engelse Kennelclub. Negen jaar daarna werd ook de eerste Cocker Spaniël Club opgericht en deze club heeft ook de rasstandaard vastgesteld. Als voorbeeld voor dit standaard werden de Cocker Spaniëls van Mr. Farrow gebruikt. Dit waren compacte en een beetje vierkantige honden.
De reu van Mr. Farrow heette Obo en hij wordt gezien als de stamvader van het ras de Engelse Cocker Spaniël. Pas veel later, in 1906, werd er in Nederland de eerste Nederlandse Spaniël Club opgericht. Het duurde zo’n honderd jaar voordat de tweede rasvereniging op werd gericht, namelijk de Engelse Cocker Spaniël Club Nederland.
Zo ziet de Cocker Spaniël eruit
De Engelse Cocker Spaniël staat bekend om zijn lange oren. De vacht is zijdeachtig en glad en de haren mogen niet golven of krullen. De haren zijn middellang, maar bij de achterkant van de benen, de borst, de voorbenen en bij de oren zijn ze iets langer. Er bestaan verschillende kleuren van de Cocker Spaniël. Zo heb je een gouden, rode of zwarte hond.
Die hebben dan één kleur. Er zijn echter ook honden binnen dit ras met twee kleuren, bijvoorbeeld lever met wit op de borst of zwart met rode aftekeningen. Ook zie je wel eens Cocker Spaniëls die een bonte vacht hebben, dus een witte basiskleur met gekleurde vlekken en soms ook nog een tan aftekening. Tot slot heb je ook nog de kleuren schimmelkleurig blauw, lemon, oranje of leverkleur met een eventuele tan aftekening.
Dit ras is compact en stevig gebouwd. De hoogte van zijn schouders blijft ongeveer gelijk van de schouder tot aan zijn staart. De rug loopt een beetje af en de Cocker Spaniël heeft een diepe borstkas. Zijn benen zijn redelijk kort, maar wel gespierd en sterk. De staart van dit ras begint net iets onder de ruglijn. Hij is goed behaard en heeft een middellange lengte.
Als de hond in actie is, wordt de staart naar achter gedragen, maar hij komt niet hoger dan de rug. Ook is de staart bijna altijd in vrolijk in beweging wanneer de Cocker Spaniël in actie is. In sommige landen zie je nog wel eens dat de staart gecoupeerd is, maar in Nederland mag dit niet.
De snuit van de Cocker Spaniël is ongeveer net zo lang als zijn schedel. De overgang tussen de snuit en de schedel is duidelijk zichtbaar. De ogen mogen wel vol zijn, maar niet uitpuilen en de oren beginnen ongeveer ter hoogte van de ogen. Ze zijn lobvormig, erg lang en begroeid met haren. Een reu heeft een schofthoogte van tussen de 39 en de 41 centimeter en een teefje is tussen de 38 en de 39 centimeter groot. Het gewicht van dit ras ligt rond de 14 kilo.
Het karakter van de Cocker Spaniël
De Engelse Cocker Spaniël is een hele levendige, sportieve en vrolijke hond. Ze zijn erg gehecht aan hun eigenaar en heel aanhankelijk, waardoor ze de neiging hebben om steeds achter hun eigenaar aan te lopen. Daarnaast zijn ze ook erg nieuwsgierig naar wat er allemaal gebeurt. Vroeger, toen ze nog alleen gebruikt werden als jachthond, hadden ze natuurlijk veel beweging nodig. Dit heeft ervoor gezorgd dat ze vandaag de dag nog steeds veel beweging nodig hebben. Over het algemeen zijn ze ook heel vriendelijk naar mensen die ze niet kennen.
Dit geldt ook voor de omgang met kinderen, al vinden ze het niet fijn wanneer de kinderen met hen sollen. Ook met andere honden kunnen ze goed omgaan, zelfs als deze honden dezelfde sekse hebben.
Ondanks dat de Cocker Spaniël een hele meegaande hond is, kan het ook een eigenwijze hond zijn. Wat erg opvallend is, is dat de Cocker Spaniëls die maar één kleur in hun vacht hebben, over het algemeen iets onafhankelijker zijn dan Cocker Spaniëls die meerdere kleuren in hun vacht hebben. Ook tonen zij een overheersender gedrag.
Zo is bij de Cocker Spaniëls die maar één kleur hebben in het verleden wel eens het Rode Cocker Syndroom vastgesteld. Dit houdt in dat de hond ineens agressief gedrag vertoont. Om dit te voorkomen wordt er heel zorgvuldig gefokt. Tegenwoordig komt het dan ook nog maar weinig voor gelukkig.
De Cocker Spaniël is een hond die, mits hij genoeg beweging krijgt, ook wel redelijk goed alleen thuis kan zijn. Dit moet je echter wel langzaam opbouwen en je moet hem ook weer niet té veel alleen thuis laten, want dat vindt geen een hond fijn. Omdat het een vriendelijke hond is, is hij niet echt geschikt om te gebruiken als waakhond.
Hij zal meestal wel blaffen wanneer er onraad is of bezoek komt, maar veel verder zal het niet gaan.
Leer alles over jouw lieve Cocker Spaniël
Wil je álles leren over jouw Cocker Spaniël? Bekijk dan ook het Cocker Spaniël Handboek eens. In dit boek van 100+ pagina’s ontdek je namelijk alles over deze geweldige hond. Momenteel met korting en niet goed, geld terug garantie!
Klik hier om het boek te bekijken →
Werklijnen en showlijnen
Je hebt twee verschillende Cocker Spaniëls, namelijk showlijnen en werklijnen. De werklijnen zijn de honden die nog steeds gebruikt worden voor de jacht. Ze worden hier dus ook nog voor gefokt. Deze lijnen zien er dan ook iets anders uit dan de showlijnen Cocker Spaniël.
De kop is namelijk iets minder rond van vorm, de oren zijn iets korter en ook de vacht van de hond is wat minder dik en korter. Ook hebben de werklijnen meer energie dan de showlijnen, wat natuurlijk komt omdat ze ook veel energie moeten hebben dankzij hun functie als werkhond. De showlijnen worden gebruikt als gezinshond. Deze zijn meer geschikt om mee te laten doen aan hondenshows, maar dat hoeft natuurlijk niet.
De verzorging
De Engelse Cocker Spaniël heeft een flinke vacht die elke dag even doorgekamd moet worden. Op deze manier kun je goed alle dode haren uit de vacht halen en voorkom je dat je hond veel last krijgt van klitten. Check vooral ook goed de plekken waar de haren wat langer zijn, want hier is de kans op klitvorming het grootst.
Je kunt voor het borstelen het beste een slicker borstel gebruiken. Daarnaast is het belangrijk dat je van voor naar achter borstelt, dus van de schouders richting de voorpoten. Daarna werk je vanaf de borst naar achteren toe over de buik en ga je richting de achterpoten. Wees heel voorzichtig met de staart van de Cocker Spaniël, want deze is erg gevoelig.
De haren die onder de voetzolen uitsteken, kun je het beste wegknippen zodat je Cocker Spaniël niet op kussentjes komt te lopen. Om de vacht goed te onderhouden, kun je hem het beste vier tot zes keer per jaar laten trimmen. Het maakt niet uit of hij een dikke of een dunne vacht heeft. Bij zo’n trimbeurt wordt het haar uitgedund en geplukt.
Een Cocker Spaniël uit de werklijnen heeft een iets dunnere en kortere vacht dan de showlijn en die hoeft dus ook iets minder vaak getrimd te worden. Een Engelse Cocker Spaniël die gecastreerd is, heeft over het algemeen een iets dikkere en wollige vacht waardoor hij ook sneller last krijgt van klitten. Deze honden hebben dus nog iets meer vachtverzorging nodig. Het maakt hierbij niet uit of het een reu of een teefje is.
De oren
De oren van de Cocker Spaniël zijn natuurlijk erg groot en ze hebben dan ook extra veel aandacht nodig bij de verzorging. Je kunt de oorschelp schoonmaken door een wattenschijfje te gebruiken, maar alleen als het nodig is. Het is beter om niet een watje te gebruiken, want hier kunnen losse pluisjes van af komen en die kunnen dan in het oor blijven zitten. Ga in ieder geval niet met wattenstaafjes in het oor van je hond om iets schoon te maken en gebruik ook geen cleaner zonder dit eerst te overleggen met je dierenarts.
Je kunt er voor kiezen om wat overtollig haar dat voor de ingang van de gehoorgang zit kort te knippen zodat er voldoende zuurstof bij het oor kan komen. Trek echter nooit haren uit de gehoorgang, want dit kan leiden tot ontstekingen en beschadigingen, vooral wanneer je Cocker Spaniël al vaker een oorontsteking heeft gehad.
Wanneer er heel veel haar in het oor groeit, kun je het beste bij je dierenarts om advies vragen over wat je het beste kunt doen. Als de oren van je Cocker Spaniël stinken of wanneer hij er veel mee schudt of aan krabt, kan dat een teken zijn dat hij last heeft van een oorontsteking. Je kunt dan dus het beste naar je dierenarts gaan.
De vacht checken
Of je Cocker Spaniël nou een werkhond is of een showhond, avontuurlijk zal hij altijd zijn. Dat zit namelijk in zijn bloed omdat hij vroeger altijd werd gebruikt als werkhond. Tijdens het wandelen zal hij dan ook niet terugdeinzen om de bosjes in te vliegen wanneer hij daar iets ziet bewegen. Dat is op zich geen probleem, want hij heeft een vacht die zich tegen de meeste dingen zal beschermen zoals doorns of prikkeldraad.
Wel is het verstandig om altijd even zijn vacht en vooral zijn koppie te checken na een wandeling zodat je zeker weet dat er niet iets in blijft hangen. Zie je dat hij toch een wondje heeft gekregen dankzij zijn avonturen? Zorg er dan voor dat deze goed schoon blijft zodat hij niet gaat infecteren.
Ook is het belangrijk om elke dag te checken of er geen grasaren in zijn oren, tussen zijn tenen of in zijn vacht terecht zijn gekomen. Vooral honden met een lange vacht of met lange oren kunnen hier last van krijgen. De grasaren met weerhaakjes grijpen zich van vast in de vacht.
Met wat geluk blijven deze op de vacht liggen, maar het kan ook zo zijn dat ze steeds dieper in de vacht en zelfs tot in de huid doordringen en hier pijn en ontstekingen veroorzaken.
Beweging en activiteiten
Zoals al eerder vernoemd, heeft de Engelse Cocker Spaniël erg veel energie. Het is dan ook belangrijk dat hij genoeg beweging krijgt en dat hij elke dag lekker rond kan rennen. Ze vinden het heerlijk om te spelen en je zult hem maar al te vaak zien snuffelen of sporen zien volgen.
Dit kan er ook toe leiden dat je Cocker Spaniël buiten vaker met zijn neus op de grond loopt dan dat hij op zijn baasje let. Je moet er dus voor zorgen dat jij ook interessant blijft, door bijvoorbeeld opdrachten, spelletjes en natuurlijk aandacht te bieden.
De Engelse Cocker Spaniël vindt het ook heerlijk om te zwemmen. Hij vindt het over het algemeen helemaal niet erg om nat te worden, ook niet wanneer het regent. Al zul je af en toe ook wel een Cocker Spaniël tegenkomen die er juist een hekel aan heeft om nat te worden. Naast zoekspelletjes en speurwerk kun je ook sportieve activiteiten met je Cocker Spaniël doen zoals doggydance of behendigheidsoefeningen. Ook balspelletjes vindt hij erg leuk.
De kosten van een Cocker Spaniël
De gemiddelde kosten van een Engelse Cocker Spaniël puppy liggen tussen de €1000,- en de €1250,-. Je kunt het beste een puppy kopen via een rasvereniging of een erkende fokker. Op deze manier weet je namelijk zeker dat het nestje gefokt is volgens het fokreglement.
Hierbij moeten bijvoorbeeld de ouders verplicht getest worden op erfelijke afwijkingen zodat de kans zo klein mogelijk is dat de puppy’s hier ook last van krijgen. Ook zijn er welzijnsregels gesteld aan de fokdieren, om te voorkomen dat een teefje aan de lopende band zwanger is en nestjes krijgt.
Ziektes en erfelijke aandoeningen
Zoals elk ras is helaas ook de Cocker Spaniël vatbaar voor een aantal erfelijke aandoeningen. De twee belangrijkste erfelijke aandoeningen zijn distichiasis en een gevoeligheid voor otitis externa. Bij distichiasis is het zo dat er één of meerdere haren vanuit de rand van het ooglid groeit. Normaal gesproken zitten er op deze plek geen haarzakjes.
Wanneer de haren dan richting het hoornvlies zijn gericht en ze zijn stug en hard dan kunnen ze het hoornvlies irriteren. Je kunt dit opmerken wanneer je hond vaak tranende ogen heeft of wanneer zijn hoornvlies op is gezwollen.
Otitis externa is een ander woord voor een oorontsteking van de uitwendige gehoorgang. De Engelse Cocker Spaniël is dus gevoelig voor een oorontsteking. Dat komt dankzij zijn uiterlijk, want hij heeft natuurlijk hele lange oren.
Otitis externa komt dan ook wel vaker voor bij rassen die behaarde en hangende oren hebben, simpelweg omdat er minder schone lucht bij de oren kan komen en omdat het oorsmeer niet zo gemakkelijk naar buiten gewerkt kan worden. Je kunt otitis externa herkennen aan jeuk en pijn aan het oor, veel krabben, oor uitvloeiing, stank uit het haar en veel schudden met de kop.
Wil je nog meer leren over jouw (toekomstige) Cocker Spaniël?
Bekijk dan het Cocker Spaniël Handboek eens. In dit e-book met meer dan 100 pagina’s leer je alles over deze hond.
Zo gaat het onder andere over de aanschaf, raskenmerken, gezondheid, verzorging en gedragstraining. En je krijgt tijdelijk ook nog eens 4 gratis bonus boeken!
Klik hier om het boek te bekijken →
